عیدتان مبارک. نوروز خجسته، فرخنده و پیروز باد

-

• رویدادهای ایران
• 1396/12/26

عید نوروز مبارک

یامقلب‌القلوب والابصار،

یا مدبراللیل والنهار
یا محول‌الحول والاحوال،

حول حالنا الی احسن‌الحال

ای تغییر‌دهنده دلها و بینشها، که دلهای مردم ما را به‌امید، و دیدگانشان را به‌آزادی روشن می‌سازی،
ای تدبیر‌کننده شب و روز که تیرگی ستم و اجبار را مغلوب می‌کنی،
ای که روزگار ملتها را دگرگون می‌سازی و مستبدان را به‌زیر می‌کشی،
به‌مردم ما نیکوترین زندگانی را عطا کن و خورشید فتح و آزادی را در ایران بتابان.

 

 

‌بهاران خجسته‌باد

‌هوا دلپذیر شد گل از خاک بردمید
پرستو به‌بازگشت زد نغمه امید
به‌جوش آمده است خون درون رگ گیاه
بهار خجسته باز خرامان رسد ز راه
به‌خویشان، به‌دوستان به‌یاران آشنا
به‌مردان تیزخشم که پیکار می‌کنند
به‌آنان که با قلم، تباهی دهر‌را
به‌چشم جهانیان پدیدار می‌کنند
بهاران خجسته باد، بهاران خجسته باد
و این بند فقر و جهل به‌سرتاسر جهان
به‌هرصورتی که هست نگون و گسسته باد

 

 

 

آیینها و مراسم عید‌نوروز در ایران

عید نوروز از اعیاد قدیمی و از سنن دیرین ایرانیان به‌شمار می‌رود که دارای تاریخ چند هزار ساله می‌باشد. عید نوروز عید تولد و نوشدگی و خیزش طبیعت و عید جنبش و فعالیت و رشد و شکوفایی و آزاد شدن انرژیها است. عید نوروز از زمانیکه نیاکان ایرانیان پا به‌سرزمین ایران نهادند وجود داشته و حتی خیلی پیش از آن، ایرانیان آغاز بهار را با خوشحالی فراوان جشن گرفته و هر‌آنچه را که به‌زمستان مربوط می‌شد از بین می‌بردند.

در زمانهای قدیم جشن عید نوروز در پنج‌روز اول سال جدید برگزار می‌شد. گروه‌های کوچکی از نوازندگان و خوانندگان، قبل از فرا رسیدن سال جدید در شهرها و روستاها می‌گشتند و اشعار ویژه عید نوروز را بر در خانه‌ها می‌خواندند و هدایایی می‌گرفتند. آنان پیکهای فرا رسیدن نوروز و بهاران بودند.

 

سبزه و هفت‌سین

از جمله آیینهای عید نوروز ایرانیان از قدیم این بوده که قبل از فرا رسیدن نوروز، شروع به‌کاشتن سبزی در خانه‌هایشان می‌کنند و در روز سیزدهم سال جدید آن را به‌آب جاری می‌اندازند. ایرانیان هم‌چنین در ایام نوروز سفره‌یی را که به‌آن «هفت‌سین» می‌گویند پهن می‌کنند.

 

 

این سنت از زمانهای بسیار دور رایج بوده و از آیینهای خاطره‌انگیز و شایان توجه می‌باشد. در این سفره (هفت‌سین) هفت چیز می‌گذارند که حرف اول اسم همه آنها در زبان فارسی با سین شروع می‌شود که عبارتند از: سیب، سنجد، سماق، سکه، سیر، سمنو، سرکه. جلوی سفره یک آینه گذاشته می‌شود که بر دوطرف آن چند شمعدان حاوی شمعهایی روشن به‌تعداد فرزندان خانواده اعم از دختر و پسر می‌گذارند. هم‌چنین در این سفره، قرآن و نان و کاسه آبی با یک شاخه نبات و یک شیشه گلاب به‌علاوه ماهی زنده و انواع شیرینی، میوه و آجیل قرار می‌دهند.

در ساعت تحویل سال همهٔ افراد خانواده دور سفره جمع می‌شوند و با آغاز سال نو دید و بازدید بین اقوام و دوستان انجام می‌شود.

کلمه «نوروز» در زبان فارسی به‌معنی روز نو و نشانه آغاز فصل جدید یعنی فصل روشنی، شکوفایی، شادابی و سرزندگی و فعالیت (بهار) از یک‌سو و رهایی از فصل خمودگی و انجماد و بی‌تحرکی و سکون (زمستان) از سوی دیگر می‌باشد.

 

 

نوروز؛ آیین یا تجلی زیستن؟

• ایران
• 1401/01/01

طرحی از سبزه نوروزی...

بهار، زیستنی است یا آمدنی؟ نوروز، بودن است یا شدن؟ بهار، سیر است یا صیرورت؟ نوروز، روز را زیستن است یا روزگار را از «بودن» تا «شدن» پیمودن؟ نوروز و بهار، آیین هستند یا انتخاب شدنی؟

نوروز و بهار، در زمرهٔ فلسفی‌ترین رخدادها و معناهایی هستند که به چراییِ «بودن» ما پاسخ می‌دهند. در این چرایی و پاسخ آن، با چشم‌انداز نوعی زندگی از گذشته تا به امروز تأمل می‌کنیم.

 

فرود آمدن کاروان زمان بر آستان نوروز، حکایتی‌ست از هزار و یک شب‌های رازآمیز و خاطره‌آمیز زمین و انسان، اما نامکرر. اعجابناک و پرسش‌انگیز همین است که نامکرر است؛ اگر چه ورق خوردن مکرر تقویم باشد که بر گرد نقطهٔ پرگار زمان می‌گردد. و اعجاب‌انگیزیش از پس آمدنها و رفتن‌هایش در شوق بی‌مثال وصال ما به آن است؛ و این شوق وصال، بهار را و نوروز را جامهٔ عشقی انسانی می‌پوشاند؛ چرا که تنها عشق است که رهایی می‌بخشد.

 

خصلت عشق، انفجاری‌ست؛ چون لحظهٔ ناگهانی گشودن شیپور بنفشه. مثل فریاد شوق‌آمیز لحظهٔ تحویل سال نو. این‌گونه است که نوروز و بهار فقط آمدنی نیستند، بلکه زیستنی‌اند. و زیستن، بهار را و نوروز را جامهٔ انسانی می‌پوشاند. این‌گونه است که نوروز و بهار، پاسخ فلسفی‌شان را در پیوند با انسان می‌یابند؛ آنگاه که زیستنی می‌شوند، آنگاه که صیرورت بودن تا شدن می‌گردند، آنگاه که فقط آیین نیستند بلکه انتخاب شدنی‌اند.

 

بهاری که انسان می‌سازد، گلی‌ست که از سیم خاردار رد می‌شود. عطر و شمیمی‌ست که حصارها را می‌شکند.

نوروزی که آدمی شوق وصالش را صیقل می‌زند، دفتر آرزوی شهری‌ست که حتی اگر شلاق بخورد، آرزوها و شوق وصالش را خط نمی‌زند.

بهاری که انسان می‌سازد، پرنده‌یی است که هرگز به قفس عادت نمی‌کند و بر لوح رؤیاهای دست‌بند زده‌اش، ضربدر قرمز نمی‌کشد.

نوروزی که دنبال انسان نو می‌گردد، بارانی‌ست که لب سنگ خارا را می‌گشاید و از آن بنفشه می‌رویاند.

بهاری که انسان را می‌سازد، بالی‌ست که پروازش را چرا و دلیل نیست.

بهاری که در انسان زندگی می‌کند، صدا و کلمه‌یی است که به عصر نور پیوسته و هیچ پستوی ممیزی‌گذاری را توان شکستنش نیست.

 

انسان عجین گشته با پیام بهار و نوروز، به ارثیه‌های عاشقی‌اش در زمین و زمان دست یافته است که هیچ دیکتاتور و سارقی را نوان رهزنی آن نیست.

چنین فلسفه‌یی از بهار و نوروز، از میان تعریف‌ها و تبیین‌ها راه افتاده و عینیت مادی و واقعی و ملموس در حیات یک خلق، یک مقاومت با جنبش‌ها و قیام‌هایش یافته است.

 

بهار مقاومتی که در ۴۳سال گذشته از اوین، قزل‌حصار، عادل‌آباد، وکیل‌آباد، گوهردشت و... گذشته، شوق به هم رسیدن پویندگان آزادی‌ست که هیچ قیچیِ «ترور» و هیچ حلقهٔ «دار» ی توان توقفش را نداشته است.

نوروز مقاومت و قیامی که در ۴۳سال گذشته هفت‌سینش را برنچیده، رویش ناگزیری‌ست که تابلوهای «ممنوع!» را تسخیر کرده است.

بهار مقاومت و قیامی که در ۴۳سال گذشته هرگز به خزان نگراییده، اندیشه‌یی‌ست که زنجیر می‌گسلد.

نوروزی پیوسته در تجلی، همان استمرار بهار مقاومت و قیامی‌ست که مدام در لحظهٔ رویش ناگزیر بوده است.

نوروز این ۴۳سال، همان ماهیِ برون‌جسته از تنگ‌های هفت‌سین‌ها بوده و هست که تمام آب دریای مقاومت و قیام برای آزادی را به درون تنگ فروردین و بهاران ریخته است تا بهار ــ حتی اگر لاله‌پوش و شقایق‌خون ــ دلتنگ نباشد.

 

سالیان متمادی‌ست که فلسفهٔ نوروز و بهار در خیابان و کوی و برزن تعبیر می‌شود و به‌نوشته‌های نویدبخش «توانستن»، بر دیوارهای کوی و برزن تجلی می‌یابد.

سالیان متمادی‌ست که نوروز و بهار از نماد طبیعت و هفت‌سین به واقعیت نوعی زندگی پای نهاده‌اند. در این پای نهادن است که فلسفهٔ وجودی و نمادینشان را پاسخ می‌یابند تا در قاب یک آیین، ساکن نشوند.

 

اگر نوروز یک شوق وصال و بهار یک امید و تجلی رویش است، باید با این شوق و با این تجلی زیست تا به فرهنگ نوروز و بهار در ما بالغ گردند. این بلوغ باید از طبیعت به حیات اجتماعی ما راه یابد و لاجرم در ضرورت ناگزیر آزادی و برابری متبلور شود.

در آغاز چهل‌و چهارمین بهار مقاومت برای آزادی، تبلور این بلوغ برای میهن ما ذوب کردن زمستان دیکتاتوری ولایت فقیهی است. این پاسخی شایسته به تجلی یافتن نوروز و بهار در حیات اجتماعی ما می‌باشد تا نوروز را از سکون در قاب یک آیین برهانیم

 

خانم مریم رجوی: نوروز آزادی ایران و بهار حاکمیت مردم در راه است

اسفند ۲۹, ۱۴۰۰

خانم مریم رجوی - نوروز آزادی ایران و بهار حاکمیت مردم در راه است

یَا مُقَلِّـبَ الْقُلُـوبِ وَ الْأَبْـصَارِ‌
ای که قلب‌ و نگاه مردمان را دگرگون می‌کنی تا برخیزند و خود را آزاد کنند.
یَا مُـدَبِّـرَ اللَّیْـلِ وَ النَّـهَارِ
ای که شب را به‌روز می‌رسانی تا گرفتاران تاریکی‌ها بامدادان خود را شکوفان کنند.
یَا مُحَــوِّلَ الْحَـوْلِ وَ الْأَحْـوَالِ‌
ای تغییر دهنده آن‌چه هست به‌سوی ‌آن‌چه باید باشد؛
حَـوِّلْ حَالَنَــا إِلَی أَحْسَـنِ الْحَـالِ
خلق ما را به ‌بهترین روزگار برسان؛‌ به روزگار آزادی و حاکمیت مردم.

هر چند از حال و احوال مردم اسیرمان که هنوز در چنگال ولایت با قتل عام نیم میلیونی کرونا دست به گریبان هستند، درد می‌کشیم، هر چند از ویرانی و بی‌خانمانی مردم اوکراین رنج می‌بریم و هرچند که در فقدان یاران خاموش اما پرجوش، پیشکسوتانی همچون دکتر هزارخانی و رحمان کریمی دلسوخته‌ایم، اما باز هم به‌ نشانه نوید پایان همه غم‌ها و دردها به نوروز سلام می‌کنیم و بر ضد دشمن، رو به میهن تبریک و تهنیت می‌گوییم.

هموطنان عزیز!
آغاز سال ۱۴۰۱، آغاز سده ۱۵ هجری شمسی و آغاز دورانی نو در سرنوشت مردم ایران مبارک باد.
به‌ آن‌ها که برای بهار ایران جانفشانی می‌کنند؛ دلیران کانون‌های شورشی که شب تیره اختناق را به ‌آتش می‌کشند، به‌ مجاهدین خلق ایران که قیام‌ها را بر می‌افروزند،
به اشرف‌نشان‌ها و یاران این مقاومت که بی‌وقفه بار مقاومت را بر دوش می‌کشند،
به‌ شورای ملی مقاومت که آینده آزاد و آباد ایران را نوید می‌دهد و به مسعود رجوی که مقاومت و قیام و ارتش آزادی‌ستان را به‌سوی روزگاری نو در ایران راهبری می‌کند، نوروز و آغاز بهار مبارک باد!

بسا «خون چکید از شاخ گل» تا بهار قیام‌های ایران دمید، تا «صدهزاران گل شکفت»، تا فصل تغییر و دگرگونی رسید.
پس، خوشا نوروز ایران، خوشا بخت پیروز ایران، خوشا آزادی و خورشید جهان‌افروز ایران که با مقاومت و قیام برای سرنگونی آخوندها تابان می‌‌شود.

هموطنان!
سده‌۱۴ را با چهار مستبد وحشی پشت سر گذاشتیم، سده ۱۵، سده‌ جایگزین دمکراتیک و سده‌ آزادی و دمکراسی و برابری برای مردم ایران است.
دوران تازه‌یی در حال برآمدن است: دوران تغییرات بزرگ بین‌المللی، دورانی که رژیم ولایت فقیه به‌طور بازگشت‌ناپذیری وارد موقعیت سرنگونی شده و دوران قیام‌های خاموشی‌ناپذیر مردم ایران؛
آری، صفحه تازه‌یی در تاریخ این عصر ورق می‌خورد.

خانم مریم رجوی: نوروز آزادی ایران و بهار حاکمیت مردم در راه است

سال قیام‌ها و کانون شورشی

در سراسر سالی که گذشت از لحاظ جنبش اعتراضی، ایران مثل شیر به‌ زنجیر کشیده‌یی در حال غرش و خشم و خروش بود. چنین بود سال ۱۴۰۰؛ سال قیام‌های خوزستان و اصفهان و چهارمحال و بختیاری. سال اعتصاب‌های بی‌سابقه کارگران پیمانی صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و نیروگاه‌ها، سال گسترش پایداری زندانیان سیاسی ایران که به همه آن‌ها درود می‌فرستیم.
سالی که بازنشستگان بارها و بارها اعتراض سراسری برپا کردند، مردم آستارا و الشتر و آبدانان و یاسوج به ‌تظاهرات و درگیری با پاسداران رو آوردند و سالی که معلمان ما با ۲۱ رشته اعتراض سراسری دانش و آموزش و فرهنگ را با قیام علیه ستم و استبداد درآمیختند و آموزگاران ایستادگی و اعتراض شدند: این است درس امروز، آزادی بیاموز …
با شاگردانی که گفتند: معلم عزیزم، توپ و تفنگ نداری، دانش آموز که داری ….

در همان زمان که آخوندها در کار غنی‌سازی اورانیوم برای نجات خود بودند، عزم همگانی برای ریشه‌کنی آخوندها به‌غنای حداکثر رسید. باشد که انفجار عظیم اجتماعی دامنگیرشان ‌شود.
فعالیت‌های ضداختناق کانون‌های شورشی در سراسر سال، شعله‌های امیدبخش جامعه ما بود. مثل مجسمه‌های شاه که در ماه‌های پایانی‌اش به‌دست پرتوان مردم به زیر کشیده می‌شد، حالا تصویرهای منحوس خمینی و خامنه‌ای و مجسمه‌های دژخیم قاسم سلیمانی یکی پس از دیگری در آتش خشم خلق می‌سوزد.
رویش کانون‌های شورشی در بسیاری شهرهای کشور، جوانه‌های بهار سیاسی و اجتماعی ایران است.

برنامه‌های شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی رژیم و سامانه‌های وزارت سانسور رژیم یکی پس از دیگری قطع و از آن‌ها فراخوان‌های سرنگونی پخش می‌شود.
از سوی دیگر کانون‌های شورشی پیاپی در شهرهای بزرگ، پیام‌های مقاومت و سرنگونی را پخش می‌کنند. آخوندها خودشان می‌گویند که شوکه و غافلگیر شده‌اند.
استمرار این فعالیت‌ها یک تحول بزرگ است که هم با محیط زندگی توده‌های محروم پیوند خورده و هم رزم‌آوران خود را از کوره گدازان شرایط عینی جامعه به‌دست می‌آورد.
این تحول که یک آلترناتیو زنده و رویان و رزمنده در کف خیابان‌ها در شهرهای ایران، در برابر رژیم قد علم کرده، از همان نقاط عطف سرنوشت‌ساز و حیاتی است که سنگ بنای پیروزی خلق‌ها را می‌سازد.

پس با همه تلخی‌ها و رنج‌هایی که ما و مردم‌مان را در این لحظه احاطه کرده، باید گفت که پیروزی و نوروز سیاسی و اجتماعی در ایران در دسترس است.
اعلام موسسان پنجم ارتش آزادیبخش به‌مثابه پاسخ یکسویگی رژیم ولایت با جلاد ۶۷ در کرسی ریاست، پیش درآمد همین تحول و جهش سیاسی است. به‌همین خاطر مسعود رجوی در دیماه گذشته در پیامی به همه مجاهدین و مؤسسان پنجم در آغاز کارزار فتح ۶ برای این‌که به قول خودش همه «هوشیار و حاضر به یراق و آماده جنگ باشند» گفت:
-«حالا دیگر بعد از رئیسی در مقوله اتمی هم، اعم از این که رژیم در بازی موش و گربه برجام در سال میلادی جدید (۲۰۲۲) واپس بتمرگد یا تجری و پیشروی کند، فرقی نمی‌کند و ماحصل آن به کفه قیام و اشتعال و انفجار می‌ریزد. رژیم مخصوصاً در مرحله پسا کرونا که دو سال را با آن کشید، هر لحظه باید آماده اعتراض و قیام باشد. اگر تأخیر کند، مهلت و مهار از دست می‌رود و پاسخی جز رئیسی و قتل‌عام ندارد. پس نباید در مرحله قبل از رئیسی درجا زد. چون جلاد ۶۷ خود برآمد و بارزترین شاخص دوران سرنگونی است.
از این رو برای ما به‌عنوان نیروی جنگنده ضد رژیم، صورت مسأله و اصل موضوع، نه اتمی بلکه چگونگی شکستن طلسم و هسته اختناق یعنی سپاه سرکوبگر است. تا قیام‌ها متصل باشد و نه منفصل. تا کانون‌های شورشی بتوانند با استفاده از شرایط عینی ترکیب شوند و شهرهای شورشی برپا خیزند».
و من اضافه می‌کنم که در این تنگنای استراتژیکی رژیم، خوشا زنان و مردان پیشتاز مجاهد که با انسجام و استحکام صفوف‌شان، برای ایفای رسالت تاریخی خود سر از پا نمی‌شناسند و الهام‌بخش جوانان ایران برای شورش و ازخودگذشتگی شده‌اند.

مجاهدینی که در شهریور گذشته با انتخاب مجدد خواهر مجاهدم زهرا مریخی به عنوان مسئول اول سازمان در رأس ۱۰۰۰ زن قهرمان در شورای مرکزی و نسلی از مردان از خودگذشته عزم جزم کرده‌اند که خود را از زن و مرد، تراز این دوران کنند.
شاید خامنه‌ای گمان نمی‌کرد که با به ‌کرسی‌نشاندن جلاد ۶۷، ما بتوانیم جهانی را برانگیزیم. اما چنین شد و آن را ادامه می‌دهیم.
سران رژیم باید به‌جرم نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در برابر ملت و در انظار بین المللی محاکمه شوند.
از این نظر، فراخوان ۴۶۲ تن مقام‌های کنونی و پیشین سازمان ملل، حقوقدانان سرشناس، قضات دادگاه‌های بین‌المللی و شخصیت‌های برجسته سیاسی و برندگان جایزه نوبل به سازمان ملل متحد برای تحقیقات فوری درباره قتل‌عام ۶۷ برای مقاومت یک نقطه عطف بود.
آری قیام و دادخواهی پرخروش و پرتوان در داخل و خارج ایران به‌پیش می‌تازد و استبداد دینی از آن جان به‌در نخواهد برد.
جمهوری و آمال دمکراتیک مردم ایران، امروز بیش از هر زمانی قابل دسترسی است. جدایی دین و دولت، برابری زن و مرد، خودمختاری ملیت‌های ستمزده، لغو حکم اعدام و یک ایران غیراتمی با صلح و دوستی منطقه‌یی و بین‌المللی در چشم‌انداز است.
بهار حاکمیت مردم در راه است. نوروز آزادی ایران در حال دمیدن است. بهار آزادی و خوشبختی ایران فرا می‌رسد.
عید نوروز و آغاز سال ۱۴۰۱ بر همه شما مبارک!

مریم رجوی – نوروز آزادی ایران و بهار حاکمیت مردم در راه است

خانم مریم رجوی: نوروز آزادی ایران و بهار حاکمیت مردم در راه است برگرفته از سایت مریم رجوی

 

درگذشت دکتر منوچهر هزارخانی، مسئول کمیسیون فرهنگ و هنر شورای ملی مقاومت

اسفند ۲۷, ۱۴۰۰

● درگذشت دکتر منوچهر هزارخانی برجسته‌ترین روشنفکر مبارز ایران،استاد نویسندگی و فرهنگ و ادبیات فارسی، مسئول کمیسیون فرهنگ و هنر در شورای ملی مقاومت ایران 

● تسلیت‌های خانم مریم رجوی به مسئول شورا و اعضای خانواده بزرگ مقاومت ایران، به جامعه نویسندگان و فرهنگسازان و روشنفکران متعهد میهنمان و عموم مردم ایران

● دکتر منوچهر هزارخانی مظهر روشنفکران متعهد و آزادیخواه ، در نیم قرن اخیر مبارزات مردم ایران بود. او آموزگار بزرگ برای تمام کسانی بود که می‌خواهند قلم و سخن را در خدمت آزادی و رهایی مردم ایران بدست بگیرند.

مسعود رجوی مسئول شورای ملی مقاومت ۳۲ سال پیش منوچهر هزارخانی را «وجدان تابناک فرهنگ و ادب ایران و استاد نویسندگان در تاریک‌ترین و دردناک‌ترین ایام تاریخ ایران» توصیف کرد که «رسالت قلم و مسئولیت روشنفکر به معنی واقعی کلمه را در بحبوحهٔ سختی و فشار بارز می‌کند»

دکتر هزارخانی بامداد امروز پس از بیماری طولانی در اثر عارضهٔ ریوی در بیمارستان در حومهٔ پاریس درگذشت. او  متولد ۱۳۱۳ در تهران بود

دکتر هزارخانی از دوران دانش‌آموزی هوادار نهضت ملی کردن نفت به رهبری دکتر محمد مصدق بود

او برای تحصیلات عالی به فرانسه رفت و از دانشگاه مون‌پلیه دکترای پزشکی گرفت و سپس تخصص آسیب‌شناسی را در دانشکده پزشکی پاریس گذراند

در دوران دانشجویی در فرانسه در اتحادیه دانشجویان ایرانی در فرانسه فعالیت می‌کرد و چند بار به عضویت هیأت اجرایی اتحادیه درآمد. او هم‌چنین عضو جامعه سوسیالیستهای ایرانی در اروپا و نیز از بنیانگذاران کنفدراسیون محصلین و دانشجویان ایرانی در اروپا بود که بعدها به کنفدراسیون جهانی دانشجویان ایرانی تبدیل شد

دکتر هزارخانی پس از بازگشت به ایران، به عضویت کانون نویسندگان درآمد و قبل و بعد از انقلاب چند بار به عضویت هیأت دبیران کانون انتخاب شد. او در جریان انقلاب ضدسلطنتی نماینده کانون نویسندگان در شورایی بود که برای هماهنگی مؤسسات دولتی و ملی تشکیل شده بود

منوچهر هزارخانی در مهر ۱۳۶۰ پس از آغاز مبارزه مسلحانه انقلابی علیه رژیم خمینی از نخستین مبارزان برجستهٔ سیاسی بود که به شورای ملی مقاومت ایران پیوست و بیش از ۴۰ سال در این شورا با فاشیسم دینی مبارزه کرد

دکتر هزارخانی نویسنده و مترجم انبوهی کتاب‌ها و مقالات در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی در ۶۰ سال گذشته است از جمله آثار گرامشی، امه سزر، ماکسیم رودنسون، فرانتس فانون، روی مدودف و بسیاری دیگر

دکتر هزارخانی از آغاز سال ۱۳۶۴ مسئول نشریه شورا، ماهنامه شورای ملی مقاومت و رئیس هیأت تحریریه این نشریه بود و مقالات و سرمقاله‌های زیادی را در این نشریه به رشته تحریر درآورده است که در آنها ایجاز کلام و شیوایی قلم را به قاطع‌ترین و برنده‌ترین وجه، در حمایت از مبارزه مسلحانه انقلابی، آلترناتیو دموکراتیک شورا و افشای رژیم و هم‌پیمانان داخلی و بین‌المللی‌اش به‌کار گرفته است و تحسین هر خواننده‌یی را برمی‌انگیزد

دکتر هزارخانی از سال ۶۱ تا ۶۳  نمایندگی شورای ملی مقاومت را در ایتالیا عهده‌دار بود. وی در سال ۱۳۶۵ به بازدید از پایگاه‌های مقاومت در مناطق مرزی شتافت و سپس کتابی ارزنده تحت عنوان «پشت جبهه مبارزه مسلحانه» به رشته تحریر درآورد. او بعداً در سال‌های ۷۳ تا ۷۵ سردبیری نشریهٔ ایران‌زمین را به عهده داشت.

دکتر هزارخانی پس از جنگ اشغال عراق و گرد آمدن مجاهدین در اشرف نخستین در بحبوحه دوران پایداری پرشکوه برای پیروزی در سال ۱۳۸۷ به اشرف شتافت و حاصل سفر و بازدیدهایش از اشرف و دیدارش از یگان ها و فرماندهان و رزمندگان ارتش آزادی و دیدارهایش با نیروها و عشایر عراقی متحد مجاهدین را در «گزارشی از شهر اشرف» منتشر کرد.

کتاب« قدرت بنیانگذار،تحقیق در باره آلترناتیو‌های مدرنیته» اثر فیلسوف ایتالیایی آنتونیو نگری آخرین ترجمهٔ ارزندهٔ دکتر منوچهر هزارخانی در ۵۴۰ صفحه بود که با سخت‌کوشی آن را در عین بیماری به اتمام رساند و انتشار کتاب چند روز قبل از درگذشت او اعلام شده بود.

اوکراین و مردمش چه راهی جز مقاومت در مقابله با اشغالگر دارند؟

 

مصاحبه با رادیو ایرآوا: بررسی تجاوز به اوکراین وتاثیر آن بر کشور ما

 

 

---

چهارشنبه‌سوری؛ کارزار ملی علیه دشمن ضدبشر

• ایران
• 1400/12/21

چهارشنبه سوری

سخنان خامنه‌ای در دیدار با خبرگان ارتجاع نشان داد که نظام او در مراحل پایانی، به‌شدت در برابر اقدامات کانون‌های شورشی و قیام‌آفرینان، شکننده و ناکارآمد شده است. بخشی از این شکنندگی و ناکارآمدی را می‌توان در محورهای زیر بیان کرد:

۱ـ به‌رغم وعده‌های رنگارنگ و پز بی‌محتوای «مدیریت جهادی»! اکنون بیشتر از گذشته بارز شده است که ابراهیم رئیسی، در موضع رئیس قوه مجریهٔ این نظام، حتی از تأمین نان بخور و نمیر برای توده‌های گرفتار در فقر مطلق عاجز است. وضعیت چنان بالبشو و وخیم است که دایناسوری مانند احمد جنتی، سر برمی‌دارد و سیر کردن شکم مردم را در این حکومت را یک معجزه می‌داند.

«ما اگر بتوانیم شکم گرسنه را سیر کنیم معجزه کرده‌ایم»! (احمد جنتی. ۱۷اسفند ۱۴۰۰)

 

۲ـ خامنه‌ای نتوانسته است با دولت رئیسی جلاد بر بحرانهای دامنگیر و لاعلاج حاکمیتش مقابله کند. پروپاگاندای حکومتی این گمانه را القا می‌کرد که گویی با جراحی شدن عناصر ناهمخوان از پیکرهٔ قدرت و یک‌دست شدن نظام ولایت فقیه، این نظام خواهد توانست برای خود بقا و قدرت دست و پا کند؛ اما این یک تصور پوچ بیش نبود. اینک سرریز بحرانها به بدنه و رأس نظام، حتی باند خامنه‌ای را نیز به چالش با سوگلی او وادار کرده است.

در این اعتراف دقت کنید:

«شکاف میان دولت رئیسی و لایه‌های مختلف اصول‌گرایان طبیعی و قابل پیش‌بینی بود. هر چند انتظار نمی‌رفت این شکاف به این زودی شکل بگیرد و علنی شود» (روزنامه حکومتی آفتاب یزد. ۱۹اسفند ۱۴۰۰).

آری، این تازه آغاز ماجراست.

«حاکمیت یکدست اینجا شدنی نیست. انتقاد‌ها از روند احیای برجام در وین شروع شده و کم کم به موارد دیگری هم کشیده می‌شود. این تازه آغاز ماجراست» (همان منبع).

 

۳ـ رئیسی ریاکارانه جانماز آب می‌کشد و می‌گوید که دولت او وضعیت اقتصاد و معیشت مردم را به برجام گره نخواهد زد. این یک قلب واقعیت آشکار است. اکنون سیاست «نگاه به شرق»! زرد و تو خالی درآمده و برجام را نیز به گروگان گرفته است، پس این رژیم بیش‌از‌پیش نیازمند برداشته‌شدن تحریم‌هاست و سرنوشت خود را به آن گره زده است؛ ولی به‌قول روزنامهٔ حکومتی رسالت «تصور این‌که با انجام توافق بر مشکلات بزرگ اقتصادی فائق خواهد آمد بسیار خطرناک و احمقانه است و بیشتر به یک توهم کودکانه شباهت دارد».؛ زیرا «دستگاه اداری فرسوده، بی‌انضباطی مالی سازمان پولی بانکی کشور، اقتصاد رانتی، فساد افسارگسیخته، رشد کاریکاتوری، مافیاهای اقتصادی جاخوش کرده در صنایع گوناگون»؛ با رشته‌های وصل آشکار و پنهان به بیت خامنه‌ای، هیچ راه گشایشی باقی نگذاشته است.

با این وضعیت مردم ایران برای خلاصی از این رژیم، یک راه بیشتر در پیش پا ندارند. همان که بارها حقانیت و ضرورت آن به اثبات رسیده است: «سرنگونی، سرنگونی و سرنگونی»

تمام فعل و انفعال‌های این رژیم از بعد از قیام آبان۹۸ بر این متمرکز بوده است که انفجار خشم مردم را به تعویق بیندازد. به‌همین خاطر «نعمت»! کرونا را مغتنم شمرد و از آن فرصتی برای مهار اعتراضات سرکش اجتماعی به‌وجود آورد. اکنون تاریخ مصرف کرونا به اتمام رسیده است.

 

گسترش کمی و کیفی فعالیت کانون‌های شورشی در میهن اسیر، از یک‌سو بیانگر آمادگی اجتماعی برای ورود به فاز جدیدی از قیام و اعتراض است و از سوی دیگر نشان می‌دهد که استراتژی کانون‌های شورشی، راهبردی درست و منطبق با شرایط کنونی است. پخش سلسله‌وار شعارهای مقاومت از بلندگوی بازار شهرها، بازنمون بخشی از این آمادگی و انطباق است.

بر این اساس باید به دامنهٔ فعالیت‌ها افزود و هر ثانیه را برای قیام شکار کرد.

چهارشنبه‌سوری آخر سال، فرصتی ذیقیمت برای از خانه بیرون آمدن، یکی شدن، به‌حرکت درآمدن و برافروختن آتش در کوچه‌ها و خیابان‌هاست. در چهارشنبه‌سوری ما می‌توانیم در زمان مشخص، به‌گونه‌یی سراسری، در تمام شهرهای ایران، خواست آزادی را با صدای بلند بخروشیم. همزمان با افروختن آتش و پریدن از فراز شعله‌های رقصان آن، زردی، نحوست، برودت، آخوند و تاریکی را از سیمای خیابان‌ها بزداییم و به جای آن گرما، سرخینگی، شادابی، اعتراض، قیام، همبستگی و فداکاری بنشانیم. نگذاریم شهرها در جشن بزرگ و ملی چهارشنبه‌سوری ساکت بمانند.

وقتی ملتی اراده کند زنجیرهای بسته شده بر دست و پای خود را بگسلد، قوانین متقن تاریخ و هستی در راستای تحقق ارادهٔ او حرکت خواهد کرد.