کن بلکول: دیدار پمپئو با مجاهدین خلق، تهران را متزلزل خواهد کرد
بلکول: سفر پمپئو به‌اشرف۳ یک چراغ‌راهنما برای عملی‌ترین و مناسب‌ترین سیاست در قبال ایران است
کن بلکول سفیر پیشین آمریکا در کمیسیون حقوق‌بشر ملل متحد طی مقاله‌یی در تاون‌هال می‌نویسد: حضور مایک پمپئو وزیر امور خارجه سابق آمریکا در مقر بزرگترین جنبش اپوزیسیون ایران در این هفته نقطه مهمی در سیاست ایران و آمریکا بود. تأثیر آن بر چشم انداز استراتژیک ایالات متحده در قبال ایران ممکن است غیرمستقیم یا در کوتاه مدت مبهم باشد، اما مفهوم تاریخی آن نه کوتاه مدت و نه بی اهمیت خواهد بود. این واقعه پتانسیل متقاعد کردن تغییر تمرکز در سمت و سوی سیاست آمریکا است که برای مدت طولانی به طور خطرناکی کاهش یافته است.
در نوامبر ۲۰۱۹، ایران در شوک بی‌سابقه‌ترین اعتراضات سراسری در تاریخ خود قرار گرفت. در ژانویه ۲۰۲۰، ولی فقیه، علی خامنه‌ای، یک سخنرانی عمومی بزرگ ایراد کرد که در آن، مجاهدین خلق را مسئول سازماندهی اعتراضات دانست. این نکته حساسی است که سیاستگذاران غربی آن را نادیده می گیرند.
اتفاقاً چند روز قبل از قیام، ژنرال جیمز جونز، مشاور امنیت ملی سابق رئیس جمهور اوباما، از اشرف۳، خانه مجاهدین خلق در آلبانی بازدید کرده بود. خامنه ای در سخنرانی خود علناً به آن دیدار اشاره کرد و گفت: «چند روز قبل از اغتشاشات، در یک کشور کوچک اما خبیث اروپایی [آلبانی]، یک آمریکایی [ژنرال جونز] به جمعی از ایرانیان [مجاهدین خلق] پیوست و بحران را طراحی کرد.
خامنه ای تا سرحد مرگ از مجاهدین خلق می ترسد. گرچه در یک تناقض آشکار، وزارت اطلاعات او این جنبش را در تبلیغات رسمی خود به عنوان یک “فرقه” به حاشیه رانده شده معرفی کرده است که از حمایت عمومی برخوردار نیست. برخی از روزنامه نگاران آمریکایی به به شکل نادرست و ساده‌سازانه همین روایت را نقل می کنند.
این هفته، بلندپایه ترین مقام آمریکایی تا به امروز، وزیر امور خارجه در دولت قبلی، از اشرف۳ بازدید و با مریم رجوی، رئیس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران (NCRI)، که در آن مجاهدین خلق جزء اصلی آن است، دیدار کرد
این بازدید به چند دلیل معنادار است. هر بار که این جنبش به رسمیت شناخته شدگی بین المللی فزاینده ای بدست می‌آورد، رژیم با ترکیبی از خشم و ترس واکنش نشان می دهد. در طول دو دهه گذشته، مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت به دلیل مبارزه واقعی خود برای دموکراسی و آزادی در ایران ، توسط شخصیت های برجسته بین المللی، قانونگذاران، مدافعان حقوق بشر، کارشناسان سیاست، مقامات عالی رتبه و هزاران نماینده پارلمان در دو سوی اقیانوس اطلس به رسمیت شناخته شده اند.
رژیم وحشت زده سعی کرد در ژوئن ۲۰۱۸ در گردهمایی بین المللی شورای ملی مقاومت در پاریس را بمب‌گذاری کند. اخیراً یک دادگاه بلژیکی یک دیپلمات رژیم ایران و سه همدست خود را به توطئه برای بمب گذاری در گردهمایی ایران آزاد در سال ۲۰۱۸ مجرم شناخت.
در چند سال گذشته، رژیم نسبت به سازمان مجاهدین خلق به عنوان تهدید موجودیت‌اش و تنها جایگزین برای حاکمیت رو به زوال‌اش حساس‌تر شده است. اول اینکه واحدهای مقاومت مجاهدین خلق دامنه و عمق فعالیت های خود را گسترش داده اند و فعالیت های ضد رژیم را در صدها شهر رهبری می کنند و اعتراضات سراسری را سازماندهی می کنند. دوم، سازمان مجاهدین خلق یک جنبش بین المللی پیچیده را رهبری کرده است تا مجرمان اصلی رژیم را به دلیل جنایات علیه بشریت و نسل کشی در سال ۱۹۸۸ بازخواست کنند.
در آن سال، حداقل ۳۰۰۰۰ زندانی سیاسی که ۹۰ درصد آنها از اعضای و هواداران مجاهدین خلق بودند، به حکم ولی فقیه و بنیانگذار رژیم خمینی به دلیل اعتقادات سیاسی و مذهبی خود به طرز وحشیانه ای قتل عام شدند. اجساد آنها در گورهای دسته جمعی مخفی واقع در سراسر کشور مدفون شد. عفو بین‌الملل آن را جنایت علیه بشریت خوانده است و مقامات و گزارشگران سازمان ملل خواستار تحقیقات مستقل بین‌المللی در مورد این قتل‌ها شده‌اند. قابل توجه است که ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور کنونی رژیم، به عنوان یکی از جلادهای کلیدی در این قتل عام دست داشت.
شماری از شاهدان از مجاهدین در (دادگاه) سوئد علیه یکی از مقامات سابق رژیم ایران که در کشتار ۱۹۸۸ (قتل عام ۶۷) دست داشت شهادت داده اند. انتظار می رود در سال جاری حکمی صادر شود که پیامدهای ماندگاری برای رژیم در سطح بین المللی و داخلی خواهد داشت.
در این شرایط، سفر پمپئو اعتبار بیشتری به این استدلال می دهد که اپوزیسیون ایران به رهبری مجاهدین خلق در حالی که رژیم آشکارا در لبه پرتگاه است، در حال به دست گرفتن میدان است. این نشانه قدرت ماندگار خیره کننده مجاهدین خلق در برابر هر شانس احتمالی دیگر است. این نشان می دهد که این سازمان اینجاست که بماند و کارشناسان اصلی سیاست آن را جایگزینی جدی برای رژیم می دانند. یک وزیر خارجه سابق ایالات متحده در مورد چنین موضوع مهمی که باعث خشم دائمی رژیم می شود، تاس بازی نمی کند!.. این امر به ویژه قابل توجه است زیرا مقامات ایالات متحده پس از دریافت تهدیدهای معتبر از جانب رژیم علیه جان پمپئو، فعالانه از پمپئو محافظت می کنند.
سفر پمپئو از اشرف ۳ همچنین به عنوان یک راهنما برای عملی ترین و مناسب ترین سیاست در قبال ایران عمل می کند. این سیاست باید مماشات با رژیم را در رودر رویی با مردم ایران رد کند. نمونه اوکراین باید یک الگو باشد. مماشات با دیکتاتورها خطرات جدی برای صلح و امنیت بین المللی ایجاد می کند. مردم و اپوزیسیون مقاوم در برابر دیکتاتورها شانس دارند. اوکراین نشان داده است که صرف نظر از اندازه، یک اپوزیسیون مصمم می تواند یک رقیب جدی و قدرتمند در برابر برخی از بزرگترین قدرت های جهان باشد.
پیام و تاریخچه مجاهدین خلق نیز رنگ و بوی مشابهی می دهد. مردم ایران شانس پیروزی در برابر حکومت دینی حاکم را دارند. مردم ایران به آینده ای که تحت سلطه دیکتاتوری است تسلیم نشده اند. آنها آزادی و دموکراسی می خواهند و بهای لازم را برای آن می پردازند. سفر پمپئو نشان می دهد که جامعه بین المللی باید از مجاهدین خلق در شرایط سخت حمایت کند.
جهت گیری سیاست به همان اندازه که فوق العاده است روشن هم است: به جای مماشات با رژیم، در کنار مردم ایران و اپوزیسیون سازمان یافته آنها در مبارزه آنها برای یک ایران آزاد، مبتنی بر جدایی دین و دولت، دموکراتیک و غیر اتمی بایستید.
No comments:
Post a Comment